بنابراین از 16 آذر سال 1332 که عوامل حکومت پهلوی با تیراندازی به سوی دانشجویان دانشکده فنی سه تن از آنان را شهید کردند، این روز بدل به نماد مبارزه و اعتراض علیه رژیم شاه شد. درطول 25 سال بعدی (1357-1332) و با وجود بگیر و ببندهای گسترده رژیم شاه درروزهای منتهی به 16 آذر و باوجود حاکمیت سنگین اختناق در آن سال‌ها، دانشجویان دانشگاه‌های کشور بالا‌خص دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران، اعتراض‌ات و اعتصاباتی برگزار می‌کردند.
هر سال ده‌ها دانشجو به واسطه اعتصاب‌های دانشگاهی در 16 آذر بازداشت می‌شدند. اعلا‌میه‌هایی که در آن شرایط دشوار حاکمیت پلیسی به تعداد محدود دردانشکده‌ها و خوابگاه‌ها تهیه و تکثیر شده بود، در کوی و در اماکن عمومی دانشکده‌ها تکثیر می‌شد؛ حرکتی که باعث می‌شد مقامات امنیتی رژیم پهلوی بسیاری از دانشجویان را بازداشت کنند تا از طریق شکنجه آنان پی ببرند که چه کسانی تهیه آن اعلا‌میه‌ها را برعهده داشته‌اند.
در واقع 16 آذر بهانه‌ای برای نشان دادن اعتراض و خشم دانشجویان به رژیم شاه شده بود. دستگیری‌ها، بازداشت‌ها و بعضاً محکومیت‌ها، ضرب‌ وشتم‌ها، شکسته شدن شیشه‌ها، تعقیب و گریز دانشجویان در 16 آذر، حضور سنگین گارد و نیروهای کمکی در خیابان‌های اطراف دانشگاه همه ساله بدل به نماد تسلیم‌ ناپذیری ومقاومت دانشگاه‌ها علیه رژیم شاه شده بود؛ روزی که حاصل وقایع آن عبارت بود از معرفی رژیم شاه به‌ عنوان یک رژیم دیکتاتوری و ضد مردمی که دانشجویانش را آنچنان مورد ضرب‌ وشتم قرار داد.

بنابراین استعمار سعی می کند آب رفته از جوی را بازگرداند وآمریکا درخیال خام خود نماینده اش را می فرستد به ایران تا محصول خیانتش را برداشت کند، هنگامی که رژیم ستمشاهی ساده لوحانه آغوش به روی گرگ باز کرده بود، دانشجویان فهیم و مسلمان با نثار خون خویش و بدون هیچگونه ترس و واهمه ای از خفقانی که درآن دوران حکمفرما شده بود، در مقابل این ذلت می ایستند و نشان می دهند که فریاد عدالت خواهی، استقلال و عزت کشور، هیچ گاه در گلو نمی ماند.

بنابراین این وقایع درطول تاریخ ثابت می کند که دشمنی آمریکا با ایران محدود به زمان نیست و سال هاست که استعمارگرانه به منافع ملی ما چشم دوخته است.